Het wemelt van de prikkels

Rust aan tafel, HOE dan!?!  En mijn vriendin vertelt.... Het kan de laatste tijd gewoon niet normaal. Zodra ze uit school komen begint het al, rode wangen bij de een en de ander schreeuwt dat hij niet naar huis wil maar bij een vriendje wil spelen. Mijn reactie dat hij woensdagmiddag mag spelen ontketend nog meer gemopper. Stampvoetend lopen we naar de auto en de ander treuzelt er achteraan. En zo gaat dat nu al een paar dagen. De één trekt zich volledig terug de ander heeft een hoop kabaal en ik word er dood moe van. Rust aan tafel is er bij ons echt niet meer bij. Onder het eten praten ze alleen nog maar over de hoeveelheid snoep die ze op gaan halen met het Sint-Maarten lopen en de berg speelgoed die ze willen.  Dan hoor ik een bibberige stem op de achterbank van de auto….hij staat bijna op huilen vraagt “of Sinterklaas dit jaar wel komt?!?” Hij is al oud en misschien wel heel erg bang voor corona. 

Dan valt bij mij ook het kwartje, “mijn kids zijn uit hun doen, overprikkeld” al bij het denken aan alle speciale dagen die er aankomen. Nog voor alle feesten maar zijn begonnen!!! Soms is het gewoon allemaal even Te Veel. Voor mij, maar ook voor mijn kids.

Thuis gekomen heb ik drinken ingeschonken, een paar pepernoten in een bakje gedaan en op de tafel bij de bank gezet en heb ze gevraagd even bij me te komen zitten. Even samen uitrusten op de bank. Even een knuffel.

…en ik heb ze gevraagd, naar hun lampion op school. Die wordt heel mooi! Ik heb met ze besproken hoe we Sint-Maarten gaan lopen dit jaar en hen beloofd dat er genoeg zal zijn. Mijn buren kennende is dat ook gewoon zo.

Sinterklaas moet nog maar even wachten. Eerst doen we Sint Maarten. Dan maken we van a.s. zondag een pyjama dag!!! Gewoon voor de LOL en omdat het kan.  En omdat we dan even uit kunnen rusten. We MOETEN die dag even lekker helemaal niets. We mogen uitrusten, spelletjes doen of gewoon lekker lummelen.

Zo…ze zijn weer een beetje bijgekomen en weer rustig. Ik ook, het voelt fijn om ze zo samen op de bank te zitten en samen de dagen die komen te bespreken. Overzicht en voorspelbaarheid geven hou vast als je overprikkeld bent. Dat gaan we vaker doen, er samen even over praten, ordenen en overzicht scheppen. Per dag, per week als het kan en de rest mag even wachten.

Nu zitten ze aan de tafel met de klei. Ze maken snoepjes en letters. Het laatste restje prikkels ontlaad zich door het kneden en platslaan van de klei. Er is rust aan de tafel. We zingen Sint Maarten liedjes en ondertussen maak ik het eten klaar. Ik moet wel een beetje opschieten….want het Sinterklaas journaal begint zo! Dat wordt dus een bord op schoot, voor deze ene keer 😊 Morgen eten we weer gewoon aan tafel. Met structuur en voorspelbaarheid help ik mijn kinderen door deze prikkel gevoelige, maar O Zo Leuke Tijd!